Warto wiedzieć
Prawidłowe gospodarowanie ciepłem

Dla zdrowia i w celu prawidłowego gospodarowania ciepłem winniśmy:

Zapewnić stałą wentylację, wietrzyć we właściwy sposób nasze mieszkanie – a to oznacza:

Częste i intensywne wietrzenie przy zamkniętych zaworach termostatycznych. Zawory termostatyczne należy zakręcić na minimum i następnie otworzyć na ok. 3 minuty szeroko okna. Można też wywołać przeciąg otwierając okna w naprzemianległych pomieszczeniach. Wtedy wystarczy około jednej minuty na całkowitą wymianę powietrza. Nie należy wietrzyć poprzez nieznaczne uchylenie okna. Ten sposób jest dobry w lecie i wówczas, gdy grzejniki nie działają . Objawem złego wietrzenia lokalu jest skraplanie się pary wodnej na szybach, zwłaszcza w dolnej ich części.

W bardziej drastycznych przypadkach para wodna skrapla się również na ścianach mieszkań. Dzieje się to najczęściej w miejscach dla nas trudnodostępnych – ale nie dla pary wodnej: za meblami, w narożnikach i tuż przy podłodze.

Mokra ściana – to zwiastun zagrzybienia, a ono jest szkodliwe nie tylko dla ścian lecz i dla zdrowia. We własnym interesie należy zachować zdrowy rozsądek w oszczędzaniu ciepła i uszczelnianiu mieszkania.

To co zyskamy na oszczędzaniu ciepła, możemy wydać na remont mieszkania i lekarza.

Nawiewniki to niedrogie urządzenia, które gwarantują odpowiednią wymianę powietrza w mieszkaniu i poprawiają samopoczucie domowników oraz „kondycję” samego budynku.

Podstawowe ich zalety to:

  • zapewnienie świeżego powietrza;
  • utrzymanie odpowiedniej wilgotności w pomieszczeniach, która zapobiega rozwojowi pleśni i grzybów;
  • modele /wywietrzników/ o regulowanym przekroju pozwalają ograniczyć straty ciepła (maleją wydatki na ogrzewanie);
  • są praktycznie bezawaryjne;
  • ich obsługa jest bardzo prosta.

W budynkach (zamieszkania zbiorowego) obowiązkowo należy dostarczyć do pomieszczeń mieszkalnych 20 m3/godzinę świeżego powietrza na jedną osobę – ale nie mniej niż jedną wymianę powietrza na godzinę.

Orientacyjnie na każde 20 m2 lokalu powinien przypadać jeden nawiewnik zapewniający dopływ świeżego powietrza w ilości 30m3/h.

Orientacyjne ceny nawiewników w zależności od ich wielkości i wydajności oraz rozwiązań konstrukcyjnych:

  • okienny, o stałym przepływie 30 – 100 zł/szt.
  • okienny, sterowany ręcznie 20 – 50 zł/szt.
  • okienny, sterowany automatycznie 100 – 250 zł/szt.
Jak można zmniejszyć zużycie wody i ścieków w gospodarstwie domowym?
  • Należy sprawdzać szczelność kranów, kurków i spłuczek w domu. Kapiący kran widać gołym okiem, w przypadku toalety można wpuścić odrobinę barwnika spożywczego do spłuczki lub wrzucić specjalną kostkę dezynfekcyjną /kolorowa/. Jeżeli barwnik zaczyna się pojawiać w misce, mimo że nie jest spłukiwana, to znaczy, że w toalecie jest przeciek.
  • Nie należy używać toalety jako popielniczki czy kosza na śmieci. Za każdym razem gdy spłukujemy niedopałek, chusteczkę higieniczną, czy inne małe odpadki, marnuje się 20-30 litrów wody.
  • Należy zakręcać kran po każdorazowym użyciu wody oraz nie korzystać z bieżącej wody, kiedy nie jest to konieczne, np. przy myciu zębów, goleniu a zwłaszcza podczas mycia naczyń.
  • Należy brać krótkie prysznice. Długie, gorące prysznice powodują marnowanie 20-40 litrów wody w ciągu każdej niepotrzebnej minuty.
  • Można zainstalować wodooszczędne końcówki pryszniców lub ograniczniki przepływu.
  • Należy prać tylko wtedy, gdy ma się wystarczającą ilość bielizny, pościeli, itp., aby wypełnić całkowicie pralkę /nowe pralki mają funkcję oszczędnego prania przy niepełnym bębnie/.
  • Należy zmywać naczynia w zmywarce dopiero wtedy, kiedy uzbiera się pełna komora.
Oszczędzajmy ciepło, ale bez przesady

Niektórzy mieszkańcy (z lokali z ciepłomierzami) wzięli sobie do serca potrzebę oszczędzania energii cieplnej poprzez zakręcanie grzejników i uszczelnianie mieszkania – popadając przy tym w szkodliwą dla zdrowia przesadę.

Zalepiają np. kratki wentylacyjne, wymieniając okna na nowe nie pamiętają o rozszczelnieniu
i uszczelniają drzwi. Nie pobierając ciepła wychładzają nadmiernie mieszkania.

W mieszkaniu niezbędna jest stała wymiana powietrza.


Długotrwałe nie dotlenianie jest bardzo szkodliwe dla zdrowia, a jego objawy to – złe samopoczucie, bóle głowy, nawet omdlenia. Szczególnie dużo powietrza zużywa palący się gaz, przy tym wydziela szkodliwe dla nas produkty spalania. Jeżeli w kuchni lub łazience nie będzie właściwej wentylacji, możemy poważnie ucierpieć na zdrowiu lub ulec zaczadzeniu /piecyki kąpielowe/. Gdy wymieniliśmy okna na szczelne to korzystajmy z wywietrzników (jeśli okna są w nie zaopatrzone), albo z możliwości rozszczelnienia /tzw. mikrowentylacja/.

Oszczędzajmy ciepło, ale bez przesady

Niektórzy mieszkańcy (z lokali z ciepłomierzami) wzięli sobie do serca potrzebę oszczędzania energii cieplnej poprzez zakręcanie grzejników i uszczelnianie mieszkania – popadając przy tym w szkodliwą dla zdrowia przesadę.

Zalepiają np. kratki wentylacyjne, wymieniając okna na nowe nie pamiętają o rozszczelnieniu
i uszczelniają drzwi. Nie pobierając ciepła wychładzają nadmiernie mieszkania.

W mieszkaniu niezbędna jest stała wymiana powietrza.

Długotrwałe nie dotlenianie jest bardzo szkodliwe dla zdrowia, a jego objawy to – złe samopoczucie, bóle głowy, nawet omdlenia. Szczególnie dużo powietrza zużywa palący się gaz, przy tym wydziela szkodliwe dla nas produkty spalania. Jeżeli w kuchni lub łazience nie będzie właściwej wentylacji, możemy poważnie ucierpieć na zdrowiu lub ulec zaczadzeniu /piecyki kąpielowe/. Gdy wymieniliśmy okna na szczelne to korzystajmy z wywietrzników (jeśli okna są w nie zaopatrzone), albo z możliwości rozszczelnienia /tzw. mikrowentylacja/.

Przyczyny powstawania różnic pomiędzy odczytem wodomierza głównego w budynku a sumą wodomierzy indywidualnych oraz ryczałtów w mieszkaniach
  • cieknące krany w kuchniach i łazienkach;
  • nieszczelne spłuczki lub dolnopłuki,
  • kradzież wody.

Zwykle z reakcją na kapiący kran czy cieknącą spłuczkę czekamy (jako użytkownicy) kilka tygodni. Przymierzamy się do wymiany uszczelek, tymczasem woda kapie – wodomierz w lokalu tego nie liczy /bezwładność/, ale przecieki takie w kilku lokalach powodują naliczanie zużycia przez wodomierz główny w budynku. Stąd między innymi powstaje ta opłata uzupełniająca (im więcej takich przecieków tym wyższe opłaty uzupełniające).

Przykładowe straty wody przy nieszczelnych urządzeniach sanitarnych
  • przy cieknącym kranie – jeżeli co 0,5 sekundy kapie kropla wody to w ciągu godziny uzbiera się 1,8 l wody, przez dobę 43 l, a w ciągu roku popłynie 15 m3 wody do kanalizacji.
  • przy cieknącej spłuczce – jeżeli strużka wody ma ok. 1 mm grubości to przez godzinę wypłynie do kanalizacji 9 l , przez dobę 216 l, i aż 78 m3 na rok .Przy strużce o grubości 2 mm daje to już 18 l na godzinę, 600 l na dobę i aż 219 m3 na rok.

Te przykłady dobitnie pokazują, że dbając o stan techniczny naszych urządzeń sanitarnych będziemy płacili mniejsze rachunki.

Racjonalnie wykorzystywać energię cieplną
  • nie zabudowywać grzejników i zaworów,
  • nie zasłaniać /o ile to możliwe/ grzejników i zaworów meblami,
  • nie zasłaniać grzejników i zaworów grubymi kotarami, zasłonami i firanami, co powoduje ograniczenie promieniowania ciepła z elementów grzejnych i uniemożliwia dostęp do głowicy termostatycznej.

Należy prawidłowo uszczelnić okna i drzwi, zapewniając jednak mikrowentylację niezbędną do prawidłowej wymiany powietrza w mieszkaniu.

Nieprzestrzeganie powyższych zaleceń spowoduje, że:

  • zawór z głowicą termostatyczną będzie utrzymywał prawidłową temperaturę tylko na małej przestrzeni od okna /przez które ucieka ok. 40% ciepła/,
  • w pomieszczeniu będzie zimno, ponieważ całe ciepło spożytkowane zostanie do ogrzania elementów zasłaniających grzejniki, ogrzania szyb i ścian okiennych, oraz utrzymania odpowiedniej temperatury tylko w tej przestrzeni.
    Dlatego, też automatyczna regulacja „wymusza” na użytkownikach mieszkań taki sposób postępowania, który zapewni ciepło w mieszkaniu.
Skąd się bierze czad (tlenek węgla) i dlaczego jest tak niebezpieczny?

Potocznie zwany czad czyli tlenek węgla jest gazem silnie trującym, bezbarwnym i bezwonnym,  nieco lżejszym od powietrza, co powoduje, że łatwo się z nim miesza i w nim rozprzestrzenia.

Powstaje w wyniku niepełnego spalania wielu paliw w tym również gazu spowodowanego brakiem odpowiedniej ilości tlenu, niezbędnej do zupełnego spalania. Może to wynikać z braku dopływu świeżego (zewnętrznego) powietrza do urządzenia, w którym następuje spalanie albo z powodu zanieczyszczenia, zużycia lub złej regulacji palnika gazowego. Jest to szczególnie  groźne w mieszkaniach, w których okna są szczelnie zamknięte lub uszczelnione na zimę. Czad  powstaje także często w czasie pożaru.

Niebezpieczeństwo zaczadzenia wynika z faktu, że tlenek węgla (czad) jest gazem niewyczuwalnym dla człowieka. Dostaje się do organizmu przez układ oddechowy, a następnie jest wchłaniany do krwioobiegu, blokując dopływ tlenu do organizmu. Stwarza to poważne zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka.

Jak zapobiegać zatruciu?

Podstawową przyczyną zatruć jest niepełne spalanie, do którego może dojść np. gdy zbyt szczelnie zamknięte są okna, brak jest właściwej wentylacji . Powoduje to powstawanie tlenku węgla (czadu) i utrudnia jego odpływ. Tyle spalin wypłynie na zewnątrz ile świeżego powietrza napłynie do pomieszczenia.
Przede wszystkim należy więc zapewnić możliwość stałego dopływu świeżego powietrza do
paleniska (pieca gazowego, kuchenki gazowej ) oraz swobodny odpływ spalin.

Pamiętaj aby:

  • uchylić okno w mieszkaniu, gdy korzystasz z jakiegokolwiek źródła ognia (pieca gazowego z otwartą komorą spalania, kuchenki gazowej lub węglowej),
  • nie zasłaniać kratek wentylacyjnych i otworów nawiewnych,
  • przy instalacji urządzeń i systemów grzewczych korzystaj z usług wykwalifikowanej osoby,
  • użytkować sprawne techniczne urządzenia, w których odbywa się proces spalania zgodnie z instrukcją producenta: kontrolować stan techniczny urządzeń grzewczych,
  • w przypadku wymiany okien na nowe, sprawdzić poprawność działania wentylacji, ponieważ nowe okna są najczęściej o wiele bardziej szczelne w stosunku do wcześniej stosowanych w budynku i mogą pogarszać wentylację,
  • systematycznie sprawdzać ciąg powietrza, np. poprzez przykładanie kartki papieru do otworu, bądź kratki wentylacyjnej; jeśli nic nie zakłóca wentylacji, kartka powinna przywrzeć do wyżej wspomnianego otworu lub kratki,
  • często wietrzyć pomieszczenie, w których odbywa się proces spalania (kuchnie, łazienki
    wyposażone w termy gazowe), a najlepiej zapewnić, nawet niewielkie, rozszczelnienie okien.
  • nie bagatelizuj objawów duszności, bólów i zawrotów głowy, nudności, wymiotów, oszołomienia, osłabienia, przyspieszenia czynności serca i oddychania, gdyż mogą być sygnałem, że ulegasz zatruciu czadem; w takiej sytuacji należy natychmiast przewietrzyć pomieszczenie, w którym się znajdujemy i zasięgnąć porady lekarskiej.

Jakie są objawy zatrucia tlenkiem węgla?

  • ból głowy,
  • zawroty głowy,
  • ogólne zmęczenie,
  • duszność,
  • trudnościami z oddychaniem, oddech przyspieszony, nieregularny
  • senność,
  • nudności.

Osłabienie i znużenie, które czuje zaczadzony, oraz zaburzenia orientacji i zdolności oceny
zagrożenia powodują, że jest on całkowicie bierny (nie ucieka z miejsca nagromadzenia trucizny),
traci przytomność i – jeśli nikt nie przyjdzie mu z pomocą – może skończyć się tragedią

Jak pomóc przy zatruciu tlenkiem węgla?

  • należy natychmiast zapewnić dopływ świeżego, czystego powietrza,
  • jak najszybciej wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, na świeże powietrze,
  • rozluźnić poszkodowanemu ubranie – rozpiąć pasek, guziki, ale nie rozbierać go, gdyż nie można doprowadzić do jego przemarznięcia
  • wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe – tel. 999, straż pożarna – tel. 998 lub 112),
    Jeśli po wyniesieniu na świeże powietrze zaczadzony nie oddycha, należy niezwłocznie przystąpić do wykonania sztucznego oddychania i masażu serca.

BEZPIECZNE UŻYTKOWANIE GAZOWYCH GRZEJNIKÓW WODY PRZEPŁYWOWEJ
Gaz jest szeroko rozpowszechnionym nośnikiem energii, stosowanym powszechnie  w gospodarstwach domowych. Szczelność instalacji gazowej jest dla każdego oczywistym  warunkiem bezpiecznego użytkowania gazu, gdyż jego mieszanina z powietrzem grozi wybuchem.
Większość użytkowników gazu nie wie jednak kiedy może pojawić się zagrożenie zatruciem  tlenkiem węgla (potocznie zwanym czadem).  W Polsce każdego roku, z powodu zatrucia tlenkiem węgla pochodzącym z gazowych grzejników  wody przepływowej, umiera ok. 100 osób, a kilka razy więcej ulega zatruciu wymagającym  hospitalizacji. Przeważająca większość wypadków śmiertelnych zdarza się między 1 listopada a 31 marca,  a więc w porze chłodnej. Przyczyną są zamknięte, szczelne okna. Można łatwo zapobiec  powstawaniu tlenku węgla i jego przenikaniu do mieszkań, spełniając cztery podstawowe warunki bezpiecznego użytkowania urządzeń spalających gaz.

Są to:

  1. prawidłowa instalacja,
  2. stały dopływ świeżego powietrza,
  3. swobodny odpływ spalin,
  4. właściwa eksploatacja zapewniająca dobry stan techniczny urządzenia gazowego.

PRAWIDŁOWA INSTALACJA

Zainstalowania lub wymiany piecyka gazowego może dokonać jedynie uprawniony specjalista, zgodnie z instrukcją producenta. Wykonywanie prac instalacyjnych i regulacyjnych przez osobę nieuprawnioną może stworzyć zagrożenie dla zdrowia i życia mieszkańców. Takie same wymagania co do prac instalacyjnych i regulacyjnych , dotyczą kuchenek gazowych. Kuchenka powinna znajdować się jak najbliżej wywiewnej kratki wentylacyjnej, a stanowiska pracy powinny być usytuowane między oknem a kuchenką, tak, aby nad nimi następował przepływ świeżego powietrza.

STAŁY DOPŁYW ŚWIEŻEGO POWIETRZA

Stały dopływ świeżego (zewnętrznego) powietrza do urządzenia, w którym następuje spalanie gazu ma podstawowe znaczenie. Brak dopływu świeżego powietrza powoduje niedobór tlenu. Wynikiem tego niedoboru jest niezupełne spalanie i powstawanie tlenku węgla. Następuje to wówczas, gdy np. okna mieszkania są szczelnie zamknięte. Stały dopływ świeżego powietrza do mieszkania jest również warunkiem niezbędnym swobodnego odpływu spalin. W związku z tym należy pamiętać, aby przed każdą kąpielą dobrze przewietrzyć łazienkę, szczelne okna były wyposażone w nawiewniki powietrza, a podczas kąpieli uchylone było okno w mieszkaniu lub lufcik. Zasłanianie kratek wentylacyjnych, zarówno nawiewnej w drzwiach do łazienki, jak i wywiewnej na wlocie do przewodu wentylacyjnego, grozi śmiertelnym zatruciem.

SWOBODNY ODPŁYW SPALIN

Piecyk gazowy powinien być szczelnie przyłączony do przewodu spalinowego, a przewód  spalinowy musi być szczelny i drożny. Warunkiem swobodnego odpływu spalin jest jednak nie  tylko drożny przewód spalinowy, lecz także stały dopływ świeżego powietrza do pomieszczenia, w którym następuje spalanie gazu. Nie będzie odpływu spalin, jeżeli pracujący piecyk gazowy będzie się znajdował w zamkniętym, uszczelnionym mieszkaniu. Stały dopływ powietrza do  pomieszczenia, w którym włączono piecyk gazowy, jest więc warunkiem niezbędnym do spełnienia dwóch podstawowych wymagań bezpieczeństwa – zupełnego spalania gazu i swobodnego odpływu spalin.
Podczas kąpieli nie należy włączać wentylatora w kuchni lub w innym miejscu w mieszkaniu, ponieważ jego działanie osłabia naturalny ciąg spalin w przewodzie spalinowym piecyka gazowego.

DOBRY STAN TECHNICZNY URZĄDZENIA GAZOWEGO

Urządzenia gazowe powinny być utrzymywane w czystości i w dobrym stanie technicznym, a także okresowo kontrolowane zgodnie z zaleceniami producenta. Obowiązek utrzymania wymaganego stanu technicznego urządzeń gazowych i ich udostępnienia do kontroli nakłada na użytkownika lokalu Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74 z dnia 9.09.1999r., poz. 836, § 17 ust. 1 i 2).

W trosce o bezpieczeństwo własne i swojej rodziny do tego obowiązku powinien się poczuwać każdy użytkownik urządzeń gazowych. Piecyk gazowy używany od wielu lat należy niezwłocznie zgłosić do kontroli. Stary, zużyty, nie czyszczony i rozregulowany piecyk gazowy zagraża życiu. Naprawa i konserwacja urządzenia gazowego może być powierzona wyłącznie osobom posiadającym odpowiednie uprawnienia. Niezbędny dodatek do piecyka: czujnik czadu jako dodatkowe wyposażenie.  Posiadanie tego urządzenia uchroni nas w pewnej mierze przed niebezpieczeństwem związanym z korzystania z piecyka : przed zatruciem tlenkiem węgla (czyli inaczej właśnie czadem).
Czad jest bezbarwny i nie ma zapachu, wykryć go może więc jedynie czujnik (lub inaczej detektor) tlenku węgla. W przypadku wykrycia czadu, w czujniku uruchamia się bardzo głośna sygnalizacja akustyczna

Czujnik czadu – jak dokonać samodzielnego zakupu  i prawidłowo zamontować? Jaki wybrać czujnik czadu? Czujnik czadu z atestem czy bez?  Jedyne czujniki bez atestu, jakie można kupić, to tanie podróbki. Takich urządzeń w ogóle nie należy kupować, ponieważ ich wskazania mogą być zafałszowane. Dobry czujnik czadu nie jest drogi (to raptem kilkadziesiąt złotych) i zdecydowanie nie warto narażać życia w imię oszczędności rzędu 10-20 złotych.

Wybierając detektor czadu zwróć uwagę na:

  • certyfikaty potwierdzające zgodność z właściwymi normami: PN-EN 50291-1 oraz PN-EN 50291-2,
  • okres gwarancji i eksploatacji czujnika czadu  – najlepsze czujnik działają bez problemów przez 7-10 lat,
  • odpowiednio głośne sygnalizowanie podwyższonego stężenia czadu i dodatkowy sygnał optyczny (ważny dla osób niedosłyszących),
  • jakość baterii i sygnalizację wyczerpującej się baterii; niektóre czujniki czadu mają baterie niewymienne wystarczające na cały okres eksploatacji,
  • funkcję autokontroli, która wykryje wszelkie nieprawidłowości elementu pomiarowego.

Jak działa czujnik czadu?

Działanie domowego elektronicznego czujnika czadu polega na ciągłym monitorowaniu stężenia tlenku węgla w pomieszczeniu. Elementem reagującym na gaz, jest sensor elektrochemiczny lub półprzewodnikowy (ten ostatni ma dłuższą żywotność). Gdy zostanie przekroczony dopuszczalny poziom czadu w powietrzu, włącza się optyczna i akustyczna sygnalizacja alarmowa. Zapala się czerwona dioda (gdy nie ma zagrożenia lampka świeci na zielono), a jednocześnie włącza się dźwięk o przerywanym tonie i dość wysokim natężeniu (zazwyczaj powyżej 85 dB).

Czujniki tlenku węgla są zasilane z sieci 230 V, baterii („paluszków”) lub z wbudowanego na stałe akumulatora niewymagającego wymiany nawet kilka lat. Niektóre urządzenia wyposażone są w wyświetlacz ciekłokrystaliczny, dzięki czemu łatwo odczytamy aktualny poziom stężenia czadu. Poza tym, na obudowie może znajdować się przycisk umożliwiający szybkie sprawdzenie poprawności działania urządzenia.

Gdzie montować czujniki tlenku węgla?

Montaż i eksploatacja czujnika czadu nie jest czynnością skomplikowaną. Należy jedynie przestrzegać zaleceń podanych w instrukcji obsługi dołączonej przez producenta.

Najczęściej umieszcza się go:

  • na ścianie, na wysokości głowy dorosłego człowieka, czyli około 180 cm na podłogą i co najmniej 30 m od sufitu (niektóre modele przeznaczone są do umieszczenia na suficie lub postawienia na płaskiej powierzchni);
  • w pobliżu potencjalnego źródła emisji tlenku węgla, ale nie dalej niż 6 m od niego (gdy będzie to kuchenka lub piekarnik gazowy, to nie bliżej niż 1 m od nich);
    z dala od okien oraz wentylacyjnych otworów nawiewnych;
  • w miejscu nienasłonecznionym, niezagrożonym bezpośrednim wypływem wody z natrysku, bądź spalin z urządzeń grzewczych. Detektor należy też chronić przed parami cieczy agresywnych (np. rozcieńczalników) – skraca to jego trwałość;
  • w miejscu nieosłoniętym meblami, zasłonami lub innymi przedmiotami ograniczającymi dopływ powietrza.

Pamiętajmy !

Od stosowania się do powyższych rad może zależeć zdrowie i życie Twoje oraz Twoich bliskich. Wystarczy jedynie odrobina przezorności.

Zasady działania wentylacji grawitacyjnej

W związku z licznymi sygnałami od mieszkańców w sprawie zakłóceń w działaniu wentylacji grawitacyjnej (nawiewy zimnego powietrza do mieszkania przez kratki wentylacyjne) informujemy, że przypadki te są odwrotnie sprawdzane przez służby techniczne tut. Spółdzielni bądź nawet kominiarza.

W wyniku przeprowadzonych kontroli stwierdzamy że najczęstszą przyczyną tych zakłóceń nie jest zły stan przewodów wentylacyjnych lecz brak napływu wystarczającej ilości powietrza do mieszkania.  Sytuacje takie zdarzają się przede wszystkim w mieszkaniach gdzie została wymieniona stolarka okienna.

Podajemy w formie przypomnienia zasady działania wentylacji grawitacyjnej:  

Aby wentylacja naturalna działała prawidłowo, do budynku a tym samym do mieszkań musi się dostać odpowiednia ilość powietrza. Dawniej, gdy okna były niezbyt szczelne, dopływ powietrza był zawsze wystarczający, a niekiedy nawet zbyt duży. Nowoczesne okna, wyposażone w systemy uszczelek nie zapewniają wystarczającego napływu powietrza potrzebnego do prawidłowej pracy wentylacji, dlatego wręcz konieczne jest stałe uchylanie lub rozwieranie skrzydeł okiennych. Dodatkowym warunkiem mającym wpływ na prawidłowe działanie wentylacji grawitacyjnej jest utrzymanie w miarę jednakowej temperatury powietrza we wszystkich pomieszczeniach mieszkania. Należy także pamiętać, że w nowoczesnych oknach główną, a tym samą pierwszoplanową ich zaletą jest przede wszystkim lepsza izolacyjność powierzchni przeszklonych (szyb) co pozwala zaoszczędzić na cieple, nie zaś ich szczelność, przez które musi się koniecznie odbywać napływ powietrza do mieszkania bez względu na temperaturę powietrza jaka panuje na zewnątrz budynku.  
Powietrze, które dostanie się do pomieszczenia musi przedostać się przez całe mieszkanie do kratek wywiewnych wentylacji. Aby to było możliwe trzeba zadbać o to, żeby pod skrzydłami drzwiowymi pomiędzy pokojami pozostawić szczelinę o powierzchni 80 cm2 (można podciąć drzwi o 1 cm na całej szerokości). Pod drzwiami do kuchni, łazienki, w.c. i garderoby szczelina musi być większa – 200 cm2. Można podciąć drzwi o 2,5 cm lub zamontować w dolnej części kratkę. Należy także pamiętać, że dodatkowe ilości powietrza są potrzebne podczas korzystania z gazowych urządzeń grzewczych, które potrzebują do prawidłowej pracy odpowiedniej ilości tlenu, a spaliny muszą być bardzo skutecznie usuwane.

Nie przestrzeganie wyżej opisanych zasad jest przyczyną nieprawidłowej pracy wentylacji grawitacyjnej włącznie z odwróceniem ciągów ( przypadki nawiewu zimnego powietrza przez kratki wentylacyjne bądĹş nawet przewody spalinowe do mieszkania), co w konsekwencji grozi wzrostem wilgotności w pomieszczeniach, rozwojem grzybów pleśniowych i może być bezpośrednią przyczyną złego samopoczucia łącznie z zagrożeniem zdrowia i życia.

ZAPAMIĘTAJMY:

Wentylacja pomimo sprawnego stanu technicznego przewodów kominowych i ich podłączeń nie zawsze może działać prawidłowo.  Mankamentem wentylacji naturalnej (pomimo zachowania w miarę jednakowej temperatury w poszczególnych pomieszczeniach mieszkania) jest zależność skuteczności jej działania od warunków atmosferycznych panujących na zewnątrz budynku; zmiana ciśnienia atmosferycznego, wiatry, opady.

Dlaczego nowe okna parują? Na chłodnej powierzchni szyb skrapla się para wodna znajdująca się w mieszkaniu. Powodem jest nadmierna wilgotność powietrza w pomieszczeniu spowodowana brakiem lub nieskuteczną wentylacją. Wentylacja może nie działać skutecznie, ponieważ do pomieszczenia napływa zbyt mała ilość powietrza.

Zawór z głowicą termostatyczną posiada czujnik temperatury

Pokrętłem ustawia się żądaną temperaturę. Przy wysokich temperaturach zewnętrznych zawór może okresowo zamykać dopływ ciepła do grzejnika-ponieważ temperatura w pomieszczeniu jest wyższa lub równa temperaturze ustawionej. Wówczas „zimne kaloryfery” to zjawisko normalne, a nie awaria ogrzewania. Dla niektórych mieszkańców „zimne kaloryfery” /nawet w czasie nagłych ociepleń/ to zjawisko braku ogrzewania, ponieważ panuje przyzwyczajenie z okresu kiedy instalacja nie posiadała automatycznej regulacji, a „zimne kaloryfery” oznaczały faktyczną awarię.

© 2024 Spółdzielnia Mieszkaniowa "METALOWIEC" w Przemyślu

Realizacja: PROKRIS.COM